εκείνη

Ήταν απρόβλεπτη. Τη μια στιγμή γελούσε, την επόμενη κοιτούσε μελαγχολικά το κενό και κλεινόταν στον εαυτό της. 

Φορούσε φορέματα γιατί ήταν τεμπέλα.

Δε συστηνόταν ποτέ με το πραγματικό της όνομα.

Στα τηλέφωνα παρίστανε την ανήξερη και την έκπληκτη, κυρίως γιατί τα αντιπαθούσε.

Μικρή στις εκθέσεις απαντούσε μονολεκτικά και αρκετές φορές μόνο με σημεία στίξης. Όταν η δασκάλα τη ρωτούσε γιατί σημάδευε με το δείκτη της πράγματα μικρά και ασήμαντα.

Πολλοί την έλεγαν γενναία μα εκείνη απλώς ήθελε να ζήσει.

Της άρεσαν οι γρίφοι. Θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί δεν την ενδιέφερε να τους λύσει, μονάχα να τους νιώσει.

Της άρεσε, επίσης, να φοράει αντρικά μεγάλα πουκάμισα μαγειρεύοντας αντίο και να βάζει στο φουλ τα αγαπημένα της τραγούδια στις διαδρομές με το αυτοκίνητο.

Όταν άκουγε μουσική το έκανε με πάθος. Χωνόταν μέσα της και εντόπιζε τη στιγμή της δημιουργίας δακρύζοντας.

Το πρώτο της αγαπημένο παιχνίδι ήταν η φαντασία και το δεύτερο το κρυφτό. 

Πολλές φορές φώναζε στο άκυρο, σαν από το πουθενά "Σε βρήκα" και όταν τη ρωτούσες "Σε ποιον μιλάς;" δεν απαντούσε.

Ήταν καλή ηθοποιός. Έπαιζε θέατρο από τη φύση της.

Λάτρευε ό,τι ήταν γνήσιο και είχε ψυχή, όπως λάτρευε να προσποιείται πως η ζωή ήταν παράσταση και να μην παίρνει τίποτα στα σοβαρά.

Μια μέρα φοβήθηκε. Εκείνη τη μέρα αποφάσισε πως οι λέξεις ήταν επικίνδυνες οπότε περιορίστηκε όσο μπορούσε στη σιωπή της. Ονόμασε την έναρξη εκείνης της περιόδου αποτοξίνωση και χάρηκε όταν το σχέδιο έπιασε.

Παράτησε τα πάντα και είπε να ταξιδέψει χωρίς χάρτη. Πήρε ένα σακίδιο και έφυγε.

Φήμες λένε πως ρίζωσε ταξιδεύοντας. 

Φήμες λένε πως δε θα γυρίσει πίσω.